การระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างที่เรารู้ๆกันว่าผลกระบทมันหนักหนาสาหัสมากเพียงใด ลากยาวตั้งแต่ธุรกิจบริการจนมาถึงอุตสาหกรรมต่างๆ หลายๆบริษัทโดยเฉพาะบริษัทยานยนต์ได้รับผลกระทบในครั้งนี้หนักมากจนถึงขั้นปิดตัวลง ขณะเดียวกันบริษัท SME เองก็ได้รับผลกระทบไม่น้อยหน้า ปรับตัวอย่างไรก็ไม่พ้นต้องลดจำนวนพนักงานหรือที่เรียกว่าลดต้นทุนในการผลิตลง คราวนี้ไม่เพียงกระทบผู้ประกอบการแต่ลากยาวจนถึงพนักงานที่ตกงานกันเป็นจำนวนมาก และต้องกลับไปกักตัวที่บ้านเกิดแบบขาดรายได้ประคับประคองชีวิต
ในช่วงวิกฤตเช่นนี้ หลายคนก็ปลอบประโลมว่ามันคือโอกาส อย่าเพิ่งคิดไปในทางร้ายให้ชีวิตต้องจมอยู่กับความมัวหมองจนเป็นเหตุให้ชิงฆ่าตัวตายก่อนอดตาย ความคิดนี้ไม่ผิดเท่าไหร่นัก ถ้าคนเรายังมีชีวิตอยู่ก็ควรสู้ต่อไป แต่เหตุผลในลักษณะนี้ไม่สามารถใช้ได้กับทุกคน นั่นเพราะคนทุกคนมีปัจจัยช่วยส่งเสริมชีวิตมากน้อยแตกต่างกัน และนั่นรวมไปถึงข้อจำกัดที่มีของแต่ละบุคคลด้วย มาวันนี้ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างคล้ายจะเป็นกำแพงขวางทางไม่ให้เราหาทางออกเจอ แต่มีทางออกหนึ่งที่เราสามารถย้อนกลับเอามาคิดและนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำช่วงนี้ได้ นั่นคือ ‘ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง’ ของในหลวงรัชกาลที่ 9 นั่นเอง
เศรษฐกิจพอเพียงที่มีหลักคำสอนของในหลวงรัชกาลที่ 9 ประกอบไปด้วย 3 ห่วง 2 เงื่อนไข ซึ่ง 3 ห่วง ได้แก่
- ความพอประมาณ
- ความมีเหตุมีผล
- การมีภูมิคุ้มกันที่ดี
ส่วน 2 เงื่อนไข ได้แก่
- เงื่อนไขความรู้
- คุณธรรม
ทั้งหมดทั้งมวลของเศรษฐกิจพอเพียงคือหลักการคิดง่ายๆที่เน้นการเลือกปฏิบัติอย่างพอประมาณ อยู่แบบพอมีพอกิน ใช้จ่ายตามกำลังฐานะ มีเหตุมีผลในการดำเนินชีวิตและการทำงาน ตรงจุดนี้จะเน้นใช้ความรู้ของตัวเราที่มีเข้าช่วย สุดท้ายการสร้างภูมิคุ้มกันให้แก่ตนเองและสังคม ต้องประกอบด้วยคุณธรรม ซึ่งการนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้นั้นก็สามารถนำมาปรับใช้ได้กับทุกคนเลยละ
นอกจากนี้ เมื่อเกิดวิกฤต สิ่งแรกที่เราควรทำคือการประหยัดและคำนวณค่าใช้จ่าย ลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นลง และหาช่องทางที่พอจะเป็นรายรับให้เราได้ในเวลานี้ หรือหากไม่พบทางออกแล้วจริงๆ ลองชวนชุมชนมาแลกข้าวปลาอาหารกันก็ถือเป็นทางเลือกที่ดีเช่นกัน อีกทั้ง ยังเป็นวิถีชีวิตที่คนไทยในสมัยก่อนเคยทำมาก่อนอีกด้วย สมัยนั้นพวกเขาไม่ได้มีเงินมากมายเหมือนปัจจุบันก็อยู่กันได้ด้วยสิ่งเหล่านี้ วิถีชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้ถ้าเราร่วมแรงร่วมใจกัน ชุมชนให้ความร่วมมือ ต้องผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้ร่วมกันได้แน่นอน
สุดท้ายนี้ การที่เราจะอยู่รอดได้ในวิกฤต สิ่งสำคัญคือ ‘สติ’ ตั้งคำถามกับตัวเองว่าตอนนี้เรามีอะไร มีอะไรในตัวเราบ้างที่พอจะสามารถประคับประคองชีวิตของเราให้ก้าวเดินต่อไป ขอให้ใจเย็นๆ และคิดถึงสิ่งที่เป็นไปได้ในบริบทที่เรามีโดยนำพื้นฐานของหลักเศรษฐกิจพอเพียงมาปรับใช้ เอาที่ปรับใช้กับตัวเองได้ ไม่นานปัญหาย่อมมีทางออกแน่นอน
ผลการตรวจ
